🪄 Prędzej Słoń Przejdzie Przez Ucho Igielne

Mam 40 lat, panna z dzieckiem (dziecko to największy dar od Boga jaki dostałam, chociaż nie mam męża). Od momentu poczęcia samotna matka. Przez wiele lat uciekająca przed facetami, nie szukająca w ogóle kontaktu, żyjąca tylko i wyłącznie dla dziecka. Ale dziecko rosło, coraz mniej mnie potrzebowało. Zaczęłam się rozglądać tu i tam… Czasem pojawiał się jakiś mężczyzna, ale jednak albo żonaty, albo zainteresowany przelotnym związkiem… Mijały lata. Dziś dziecko ma lat 10 i potrzebuje ojca. Ja potrzebuję męża. Kogoś, kto by się nami obojgiem zaopiekował. W końcu. Pragnę mieć szczęśliwą rodzinę, pełną dzieci, śmiechu i wrzasku. 2 lata temu modliłam się NP o dobrego męża. Jedną nowenną całą, drugą która była w intencji mojej znajomej – niestety przerwaną. Ta modlitwa wówczas nie została wysłuchana. Ale rok temu poznałam bardzo interesującego mężczyznę – 44 lata, kawaler, dobrze wychowany, wykształcony rolnik (dla mnie to bardzo ważne, bo ja też pochodzę ze wsi). Mieszkający ze swoją matką, pełniący ważne funkcje w swojej społeczności. Religijny, chodzący na pielgrzymki do Częstochowy tak jak i ja. Niestety dzieliły nas kilometry. Bardzo dużo kilometrów….Bardzo często do mnie dzwonił, a ja chętnie z nim rozmawiałam. Czułam że coraz bardziej się do niego przyzwyczajam… że się zakochuję. Cały czas się modliłam min. do świętego Charbela, a także zwykłym różańcem i koronką do Miłosierdzia Bożego, abym się nie zakochała bez wzajemności, aby moje uczucie było odwzajemnione. Wierzyłam, że to może to… Odkąd urodziłam dziecko naprawdę bardzo na wodzy trzymałam swoje uczucia… Do tego momentu. I wszystko było jak najpiękniej, miałam tyle nadziei, że to się potoczy dalej, że my będziemy razem w pięknej relacji z czasem narzeczeńskiej czy małżeńskiej….Jednak w lipcu on zaczął się wycofywać, kontakt był coraz rzadszy. Nie umiałam się z tym pogodzić. W sierpniu byłam na pielgrzymce, już nie pamiętam dokładnie intencji, ale chyba to było o naszej relacji. I nic. Minęła pielgrzymka, minął sierpień. A on był jak zadra w moim sercu. Popadłam w depresję, chociaż mam przecież dla kogo żyć i się cieszyć. Nie umiałam się pogodzić. Czekałam ciągle na telefon, bo jednym z ostatnich jego słów było: zadzwonię…. Nie umiałam zrozumieć co się stało i dlaczego nie dzwoni. Chciałam od niego jakichś wyjaśnień… Pisałam smsy, że przecież chyba zasługuję na to, żeby mi powiedział szczerze o co chodzi. Czy naprawdę o te kilometry? Śnił mi się w nocy…. On nie dzwonił a ja wbrew wszystkiemu czekałam na telefon od niego. Na jakieś wyjaśnienia… 3 września rozpoczęłam nowennę o dobrego kochającego męża. Cały czas mając nadzieję, że Bóg za sprawą Maryi uzdrowi tę właśnie relację. Nowennę skończyłam 27 października ( nie stało się nic w tej kwestii tzn całkowita cisza z jego strony) i jednocześnie 27 października rozpoczęłam kolejną o pojednanie z tym człowiekiem… Nawet nie wiem czy on zdaje sobie sprawę, jak bardzo mnie zranił… A najbardziej to chyba to, ze zniknął bez słowa… Na razie to jest piąty dzień tej drugiej nowenny, więc powinnam się może jeszcze uzbroić w cierpliwość… Odkąd zaczęłam odmawiać NP zniknął pewien bardzo poważny problem (który był dla mnie uzależnieniem i z którym walczyłam od lat). Jedyny widoczny dla mnie skutek nowenny. Wierzę, że Bóg da mi w końcu męża a mojemu dziecku ojca. Bo ja wszystko robię sama, dziecko, praca, odmawiam Nowennę, daję jałmużnę, modlę się za zmarłych i za konających, powstrzymuję się od posiłków 1 dzień w tygodniu, i już po prostu nie mam siły… jestem taka bliska zwątpienia… StartListy od CzytelnikówIwona: Prośba nie wysłuchana

23/08/21 Filip Łobodziński Strona cyklu Kartoteka 25: Piosenki Filip Łobodziński ur. w 1959 r. Iberysta, dziennikarz, muzyk i tłumacz z języków: angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego, katalońskiego, portugalskiego oraz ladino. Laureat Nagrody Instytutu Cervantesa w Warszawie w 2005 r. za najlepszy przekład literacki. Przez lata pracował jako dziennikarz (TVP, Polsat News, Trójka, Inforadio, „Non Stop”, „Rock’n’Roll”, „Machina”, „Przekrój”, „Newsweek”), a obecnie współprowadzi program telewizyjny „Xięgarnia”. Współzałożyciel Zespołu Reprezentacyjnego (od 1983, sześć płyt) oraz (od 2014, jedna płyta), specjalizującego się w wykonywaniu przekładów piosenek Boba Dylana. W Biurze Literackim ukazały się przetłumaczone przez niego książki Dylana: Duszny kraj(2016) oraz Tarantula(2018), Patti Smith: Tańczę boso i Nie gódź się oraz Salvadora Espriu Skóra byka. Mieszka w Warszawie. Ryszard „Tymon” Tymański IDEAŁY SIERPNIA [1997] Nie zapomnijmy o Ideałach Sierpnia o ludziach, którzy walczyli o wolność o Kościele, który stał na straży polskości o Odrowężu, który ostatecznie wyssał pijawkę zdrady nie zapomnij o tych, którzy poniżali ani o tych, co saneczkowali na trzecie piętro o Sprawie, co ważniejsza jest niż osobnicze życie o Matce Polsce wyśnionej, nieudanej Matka, Matka, Matka Respektuj Ideały Sierpnia Matka, Ciotka, Babka Polska Solidarność, Solidarmość, Solimarność – solej nie zapomnijmy o Szabelkach i Konikach o Ułanach, Buzdyganach, Batonikach o Batorym z Mosiądzu i Majteczkach z Brązu o Gonitwach i Rybitwach Matki swej, solej nie zapomnij o nagłych skrętach Kuny nie zapomnij o smutnych oczach Drobiu nie omieszkaj dać Świadectwa polskości bądź Patriotą, zmyślnie produkując Miód Matka, Matka, Matka Respektuj Ideały Sierpnia Matka, Ciotka, Babka Polska Solidarność, Solidarmość, Solimarność – solej Piosenka, jak wiadomo, jest dobra na wszystko. Na stopę za niską, na co dzień, jak i na niedzielę. Wśród rozlicznych pożytków z piosenki jest także możliwość przekłucia balonu. Gombrowicz nie pisał piosenek, od dawna zresztą nie pisze nic. Tymon wziął więc po Witoldzie lutnię. Bartosz „Fisz” Waglewski POLEPIONY [1999] Ja składam się z części niespójnych przeczących sobie nawzajem jedna mówi „Chcę stąd wyjść”, druga mówi „Ja zostaję” wiem, że to jest męczące nie tylko dla mnie, lecz dla tych, którzy ze mną przebywają mówią „Nie mogę znieść tych twoich humorów i zmian” – pewnie rację mają bo we mnie jest orkiestra, która grać razem nie daje rady jedna część zadowolona, przyjmuje z pokorą wszystkie zmiany druga na to: pieprzę, ja nie nadążam, wysiadam czasami więc zdarza się, że nie wiem, czego chcę jedna część mówi „Jest tak dobrze”, druga „Jest tak źle” tyle sprzecznych myśli, by czas pozszywać i wyciąć to co złe, niczym chirurg wycina wyrostek patrzę czasami na moje dłonie – lewa młoda, jakby wiecznie wypoczęta prawa pomarszczona, spocona i wiecznie napięta jak sytuacje, w których wychodzi złość, bo wygrywa z tą drugą stroną wypowiadam wtedy słowa, które bolą… Ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” Więc jestem jeden czy jest nas dwóch? Rozmawiam ze sobą, siedząc na kanapie, i nie ma nici porozumienia już wiem, dlaczego moja twarz tak szybko się zmienia jest nas dwóch, dwoje czy troje bo niczym w kalendarzu daty tak szybko zmieniają się moje nastroje ty pytasz: „Co jest? co jest?” a trzeba mnie złożyć od nowa część po części jak klocki pozszywać do kupy, bo na razie chcę zarzucić nogi na stół i nie robić nic i tylko czekać, aż ta druga część przyniesie mi zakupy lecz nie mogę rozerwać się, choćbym bardzo chciał jedna część chce leżeć, druga namawia, bym wstał jedna chce spać, a druga robi wszystko, bym nocy się bał ktoś mi mówi wczoraj, że widział mnie w mieście, jak gadam sam do siebie ja odpowiadam, że wypuszczam z gęby różne odgłosy najpierw mówię „Idę tam”, a później „Nie, nie idę, ja mam dosyć”… Ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” Tyle sprzecznych zdań przeczących sobie nawzajem wypowiadam w tak krótkim czasie nie dowiesz się, co myślę, przyglądając się mej mimice, ona nie zdradzi nic, nie, nie zdradzi nic jest mnie dwóch, może trzech, tylko ty możesz temu zaradzić poukładaj mnie kawałek po kawałeczku, poukładaj mnie, proszę bo taki podzielony na części jestem zupełnie do niczego poskładaj tak jak dziecko składa klocki lego jeden do drugiego, drugi do trzeciego a wtedy usiądę wygodnie w fotelu, zakładając nogi na stół i polepiony solidnie, by nigdy nie było takiej siły, która znów podzieli mnie na pół będę się czuł jak nowonarodzony jak z zarzutów oczyszczony, sam z sobą pogodzony stanę przed tobą o tak, od dołu do góry przez ciebie polepiony ja się nie zmienię, więc poukładaj mnie, a ja zapuszczę w tobie korzenie Ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” ona mówi „Usiądź wygodnie, ja polepię i zlepię w jedną część tu muszę naderwać, tu muszę zszyć, byś mógł we mnie odtąd żyć” Rozdwojenie, roztrojenie, niemożność opanowania niepokoju młodzieńczego, wewnętrznego rozdygotania, rozwibrowania. To już nie schizofrenia generowana przez późną komunę, jak w tekstach Waglewskiego seniora z połowy poprzedniej dekady, to stan rozszczepienia atomu, jakim jest młody człowiek bombardowany cząsteczkami nagle rozszalałej rzeczywistości. I zarazem modlitwa o ukojenie, scalenie – możliwe za sprawą ukochanej osoby. Laurie Anderson OKRUCH I STRZĘP [Pieces and Parts, 1999] Ponoć w 1842 roku na plantacji w Alabamie niewolnicy wykopali wielki szkielet kości ogromnego wieloryba Lewiatana z epoki, gdy cały świat był skryty pod wodą od Andów po Himalaje i nawet Alabama leżała pod wodą niewolnicy patrzyli i mówili tak: To na pewno kości upadłego anioła to na pewno kości upadłego anioła Ponad falami na oceanie czekamy, aż dadzą nam znak są jak góry śniegu, jak wielkie fontanny wtem znikają – punkt na horyzoncie Widzimy z nich tylko strzęp ogony, oddechy, bicie serc są jak okruch i strzęp Prędzej przejdzie wielbłąd przez ucho igielne oho niż znajdziesz wieloryba, co śpi na dnie oceanu oho prędzej w kubku kawy opłyniesz cały świat oho niż ujrzysz wieloryba, co unosi się jak kwiat Widzimy z nich tylko strzęp płetwy, oddechy, punkt na horyzoncie fiszbinów moc, na wodzie ślad o tam, o tam, o tam, o tam Słoń czuje strzałę wbitą w bok to sięga trąbą i bez trudu wyciąga ją lecz gdy wieloryba trafisz w serce, ocean spływa krwią spływa krwią Widzimy z nich tylko strzęp ogony, oddechy, bicie serc są jak okruch i strzęp W głowę cię trafi coś to może jedna, druga rzecz wyleci ci z niej lecz gdy w serce trafią cię będziesz jak okruch i strzęp okruch i strzęp Z wiekiem Laurie Anderson coraz bardziej pochmurnieje. Jej ironiczne spojrzenie na społeczeństwo coraz częściej ustępuje goryczy, z jaką widzi niefrasobliwe rozpanoszenie się człowieka w przyrodzie, ze wszystkimi jego przywarami i występkami. Decydujemy o tym, by coś unicestwić, choć rzadko sięgamy poza zasłonę i przyglądamy się w całości temu, co właśnie niszczymy.

UCHA PRZEPISY: najświeższe informacje, zdjęcia, video o UCHA PRZEPISY; 3 najlepsze przepisy na dania z krainy św. Mikołaja!

prędzej słoń przejdzie przez ucho igielne