Orteza to współczesne i bardzo praktyczne rozwiązanie ortopedyczne, skutecznie zastępujące znany i wciąż stosowany w medycynie opatrunek gipsowy. Zakładając ją na wybraną część ciała pacjenta, lekarze mogą ją nie tylko dopasować, ale też skorygować jej wielkość i ułożenie w trakcie leczenia. Ortezy sprawdzają się jako unieruchomienie stawów kończyn, które uległy zwichnięciu, skręceniu czy też gdy zerwane zostały więzadła. Z pomocą przyjdą ci również, gdy złamiesz kość płaską i krótką. Dlaczego orteza, a nie gips? Orteza jest bliższa ideału od gipsu, gdy chodzi o unieruchomienie i zabezpieczenie uszkodzonego miejsca. Gips nie ma możliwości regulacji i poprawy, przez co może powstać wolne miejsce po ustąpieniu opuchlizny. Lekarz nie może też sprawdzić, jak wygląda staw i kontrolować zarówno jego wyglądu jak i stanu zdrowia. Na szczęście to i wiele innych działań, możliwych jest w przypadku ortezy. Jeśli miałeś okazję korzystać z jej dobroczynnego działania, z pewnością zauważyłeś, że jest lekka, a jej noszenie nie jest uciążliwe. Można ją też regulować i dopasowywać w trakcie całego procesu leczenia. Poza tym nie powoduje odparzeń, co wynika z bardziej higienicznego środowiska, w którym umieszczona jest kończyna. Jeśli tylko jest taka możliwości i otrzymasz zgodę od lekarza, możesz ortezę zdjąć na chwilę, by móc przemyć okolicę schorzenia. W trakcie wizyty kontrolnej, twój lekarz może też na bieżąco kontrolować opuchliznę i proces jej ustępowania. Rodzaje i zastosowanie ortez Ortezy można podzielić ze względu na konstrukcję i zastosowanie. Stąd do wyboru są protezy sztywne, półelastyczne i elastyczne, które pełnią funkcje kompensacyjne, stabilizujące, korekcyjne i kompresyjne. Pomagają ustabilizować różne odcinki ciała, począwszy od kręgosłupa szyjnego, aż po stopę. Orteza kręgosłupa, stosowana jest najczęściej w odcinku : szyjnym – w formie kołnierza ortopedycznego, piersiowym – pełni funkcję korektora postawy u osób chorujących na kifozę lub garbiących się (prostotrzymacze) oraz u osób z ciężkim uszkodzeniem stawu barkowo-obojczykowego (ósemkowe pasy obojczykowe), lędźwiowo-krzyżowym – używane przy złamaniach trzonów kręgów i zespole bólowym kręgosłupa lędźwiowego. W przypadku kończyn górnych, stosuje się ortezę: stawu barkowego – pomaga uzyskać pozycję autonomiczną, stawu łokciowego i przedramienia – blokuje i reguluje kąt przy łokciu tenisisty i golfisty, dłoni i stawu nadgarstkowego – wzmacnia przy kontuzjach nadgarstka. W schorzeniach i kontuzjach kończyny dolnej, używana jest orteza stawu: biodrowego i uda – unieruchamia staw biodrowy i kontroluje ruch w trakcie rehabilitacji po leczeniu operacyjnym, kolanowego i podudzia – unieruchamia kończyny, skokowego i stopy – stabilizuje i unieruchamia zwichnięty lub złamany staw skokowy oraz zabezpiecza przed urazem. Są też ortezy dla dzieci i młodzieży: AFO – stosowana w czasie nocnego odpoczynku, DAFO – dopasowana do aktywnego stylu życia. Orteza – możliwe powikłania Jeśli lekarz dobrze dobierze ortezę, a ty odpowiednio będziesz jej używał, nie powinno dojść do powikłań. Jednak zdarzają się one i warto o tym pamiętać, byś mógł odpowiednio wcześnie zareagować i wprowadzić właściwe zmiany. Jeśli twoja orteza jest źle umieszczona, czyli za luźno, za ciasno lub na nieprawidłowej wysokości, może spowodować mechaniczne otarcia i rany na skórze. Poniżej miejsca stosowania ortezy, mogą pojawić się obrzęki spowodowane utrudnionym odpływem krwi żylnej i limfy. Używając ortezy, musisz pamiętać, aby odpowiednio ją konserwować i przestrzegać zasad higieny. W innym przypadku na twojej skórze mogą pojawić się zmiany o charakterze alergicznym i zapalnym.

Płyty gipsowo-kartonowe to popularny sposób na równe powierzchnie ścian i sufitów – zarówno w prostych jak i skomplikowanych architektonicznie wnętrzach. Płyty g-k tworzą warstwę tynku między konstrukcją ściany, a gładzią szpachlową. Nakładana na warstwę tynku gładź jest mniej podatna na pracę elementów konstrukcyjnych

W artykule przeczytasz, na czym polega endoprotezoplastyka stawu biodrowego, gdzie najlepiej wykonać zabieg endoprotezy biodra prywatnie, a także jak wygląda przygotowanie i rekonwalescencja po operacji. Endoproteza biodra prywatnie Kwalifikację do zabiegu endoprotezy biodra przeprowadza ortopeda specjalizujący się w przeprowadzaniu tego rodzaju operacji. Konieczne jest wykonanie zdjęć rentgenowskich celem oceny zmian strukturalnych związanych ze zwyrodnieniem biodra. Podczas wizyty lekarz ortopeda dokładnie zbada Twoje biodro, określi jego stan funkcjonalny, przeanalizuje zdjęcia RTG oraz w razie potrzeby wykona badanie USG biodra. Na podstawie zebranych informacji medycznych i oczekiwań pacjenta co do preferowanego poziomu aktywności, ortopeda dobiera optymalny rodzaj endoprotezy. Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie umówisz wizytę u ortopedy, który dokładnie oceni stan Twojego biodra. W razie wystąpienia wskazań zakwalifikuje Cię do zabiegu endoprotezoplastyki stawu biodrowego. Zatrudniamy ortopedów operujących w Szpitalu Uniwersyteckim w Krakowie. Umów wizytę i skonsultuj stan Twojego wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza stawu biodrowego – na czym polega zabieg? Operacja wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego określana jest jako endoprotezoplastyka biodra. Zabieg polega na: usunięciu powierzchni stawowych głowy kości udowej i/lub panewki kości miednicznej zniszczonych zmianami zwyrodnieniowymi, w klasycznej endoprotezoplastyce biodra usuwany jest koniec bliższy kości udowej, przygotowaniu łoża kostnego pod komponenty endoprotezy – tj. elementy składowe budujące protezę, osadzenie endoprotezy w kości udowej i panewce kości miednicznej. Kiedy wykonuje się operacyjną wymianę biodra na sztuczny implant? Zwyrodnienie biodra w stopniu zaawansowanym Endoprotezoplastyka to zabieg wykonywany w ostateczności, gdy nie jest możliwe złagodzenie bólu wynikającego ze zmian zwyrodnieniowych stawu biodrowego. Zwyrodnienie stawu biodrowego (koksartroza) to proces postępujący, prowadzący do stopniowego zużycia chrząstki stawowej pokrywającej głowę kości udowej i panewkę w miednicy. Początkowo w przebiegu zwyrodnienia biodra obserwuje się dyskomfort i ograniczenie zakresu ruchomości w biodrze – szczególnie rotacji wewnętrznej i wyprostu. Staw biodrowy zaczyna boleć w okolicy pachwiny w trakcie podejmowania aktywności, a także w w godzinach wieczornych. Wraz z upływem czasu i z progresem zmian zwyrodnieniowych nawet codzienne ruchy w biodrze stają się bolesne. Chodzenie jest utrudnione ze względu na ból podczas obciążania kończyny. Jeśli pomimo rehabilitacji i objawowego leczenia przeciwbólowego komfort życia ulega znacznemu obniżeniu, lekarz wspólnie z pacjentem mogą rozważyć przeprowadzenie zabiegu endoprotezoplastyki. Celem operacji jest niwelacja bólu zwyrodnieniowego, zwiększenie zakresu ruchu w biodrze, ułatwienie chodzenia i poprawa jakości życia podczas codziennych aktywności. Stany pourazowe stawu biodrowego Endoproteza wszczepiana jest także w przypadku ciężkich uszkodzeń stawu biodrowego, np. złamań, których nie da się zaopatrzyć innymi metodami operacyjnymi. Do najczęstszych wskazań endoprotezoplastyki biodra należą: złamania wieloodłamowe nasady bliższej kości udowej i/lub panewki miednicy bez możliwości odtworzenia powierzchni stawowych stawu biodrowego, jałowa martwica głowy kości udowej, złamania osteoporotyczne szyjki kości udowej. Nowoczesne endoprotezy - ze względu na podwyższoną trwałość i indywidualne dopasowanie, mogą być wszczepiane pourazowo osobom nawet po 30-40 roku życia. Endoproteza biodra – rodzaje Endoproteza całkowita biodra (THA, total hip arthroplasty) W endoprotezoplastyce całkowitej wymieniane są obie powierzchnie stawowe – ortopeda wszczepia komponent udowy i komponent panewki. Endoproteza połowicza W endoprotezoplastyce połowiczej wymienia się tylko jedną z powierzchni stawowych – ortopeda wszczepia komponent udowy albo sztuczną panewkę. Endoproteza cementowa W endoprotezach cementowych stosuje się cement czyli specjalny rodzaj kleju kostnego, który umożliwia stabilne umocowanie komponentów endoprotezy w kości. Endoproteza bezcementowa Endoprotezy bezcementowe posiadają specjalną chropowatą strukturę lub system mocowania typu press-fit, który pozwala na stabilne osadzenie implantu biodra bez konieczności stosowania cementu. Rodzaje artykulacji w endoprotezach stawu biodrowego Obecnie najczęściej stosowanymi połączeniami materiałowymi głowy i panewki w implantach stawu biodrowego są kombinacje: ceramika – ceramika, ceramika – polietylen lub metal – polietylen. Przygotowanie do zabiegu endoprotezoplastyki biodra W trakcie konsultacji ortopedycznej lekarz przekazuje wszystkie niezbędne wskazówki dotyczące odpowiedniego przygotowania do zabiegu. Przygotowanie w ciągu kilku miesięcy przed operacją obejmuje wyleczenie wszelkich przewlekłych stanów zapalnych, np. zapalenia zatok, próchnicy zębów, wzmocnienie mięśni odpowiedzialnych za stabilizację stawu biodrowego – ćwiczenia takie jak poruszanie biodrem w dostępnym zakresie ruchu w warunkach odciążenia, właściwe przystosowanie mieszkania ułatwiające wykonywanie codziennych czynności w bezpiecznych dla endoprotezy pozycjach ciała (np. stabilne poduszki na niskie fotele i krzesła, nakładka podwyższająca na sedes, maty antypoślizgowe, dodatkowe uchwyty w łazience). Informacje dotyczące bezpośredniego przygotowania (na kilka dni przed operacją) przekazuje lekarz anestezjolog. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego - jakie znieczulenie? Zabieg wszczepienia endoprotezy stawu biodrowego to rozległa i inwazyjna operacja, która wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego. Podczas zabiegu pacjent pozostaje nieprzytomny. Wybudzenie następuje w 1-2 dniu po operacji zależnie od stanu zdrowia pacjenta i przebiegu operacji. Jak długo w szpitalu trzeba zostać po operacji endoprotezy? Większość pacjentów pozostaje w szpitalu do 7 dni. W tym czasie konieczna jest nauka siadania, wstawania z łóżka oraz samodzielnego chodzenia z pomocą balkonika lub kul łokciowych. To czy można obciążać operowaną kończynę zależy od rodzaju zastosowanej endoprotezy – w tej kwestii zawsze należy stosować się do zaleceń ortopedy przeprowadzającego zabieg. Przed wyjściem ze szpitala pacjent powinien także umieć bezpiecznie wyjść i zejść po schodach przy pomocy kul. Endoproteza biodra - powikłania Endoproteza stawu biodrowego wymaga od pacjenta zmiany niektórych nawyków, które mogłyby przyczynić się do zwichnięcia implantu, uszkodzenia komponentów lub obluzowania endoprotezy. Po wszczepieniu endoprotezy do końca życia nie jest wskazane wykonywanie czynności takich jak: nadmierne rotowanie nóg, np. siadanie po turecku, siadanie na niskich stołkach, fotelach, które wymuszają zgięcie stawu biodrowego powyżej 90 stopni, uprawianie sportów mocno obciążających implant: np. bieganie, pływanie żabką {można pływać kraulem). Obluzowanie protezy stawu biodrowego po operacji - objawy Na obluzowanie endoprotezy może wskazywać ból w okolicy implantu w trakcie obciążania operowanej nogi, słyszalne przeskakiwanie lub trzaski, możliwe podwyższenie temperatury ciała. Obluzowanie implantu możliwe jest z powodu jego zużycia (kilkanaście lat po operacji) lub może wynikać z przeniesienia infekcji na implant w okresie okołooperacyjnym (kilka dni po operacji). Szczególnie niebezpieczne jest infekcyjne obluzowanie implantu, które może wymagać zastosowania leczenia antybiotykami i wszczepienia przejściowego implantu typu spacer. Endoprotezoplastyka stawu biodrowego – wizyty kontrolne u ortopedy po operacji Kasia z recepcji W ULTRAMEDICA w Krakowie lekarze ortopedzi przeprowadzają wizyty kontrolne, by w pełni zadbać o Twój powrót do terminy, bez kolejek i wielogodzinnego warunki wizyty - bez pośpiechu możesz zadać lekarzowi pytania i wyjaśnić wszelkie wątpliwości dotyczące stanu operowanego biodra. Umów wizytę u ortopedy w Krakowie Endoproteza biodra – rehabilitacja Rehabilitacja po operacji jest niezbędna, by powrócić do sprawnego wykonywania codziennych czynności. Rehabilitacja pooperacyjna polega przede wszystkim na złagodzeniu dolegliwości bólowych, wzmocnieniu mięśni biodra operowanej kończyny oraz przywróceniu prawidłowego wzorca chodu. Ponadto konieczna jest nauka bezpiecznych zmian pozycji ciała, które nie będą stwarzały ryzyka zwichnięcia protezy stawu biodrowego. Kiedy możliwy jest powrót do codziennego życia po operacji endoprotezy? Większość pacjentów może prowadzić samodzielne życie (bez pomocy innych osób) i rekreacyjnie spacerować na zewnątrz w około 3 miesiącu po operacji. Czas powrotu do sprawności może się różnić zależnie od typu zastosowanej endoprotezy, przygotowania mięśni biodra przed operacją, a także sumiennego i regularnego wykonywania ćwiczeń rehabilitacyjnych po zabiegu. Endoproteza biodra - cena Koszt prywatnej operacji wszczepienia endoprotezy biodra wynosi przeważnie kilkunaście tysięcy złotych. Różnice w cenie zabiegu wynikają z rodzaju zastosowanego implantu. Nowoczesne endoprotezy o indywidualnie przygotowanym profilu mogą przekraczać koszt 20 tysięcy złotych. Indywidualną wycenę zabiegu otrzymasz w trakcie wizyty u lekarza ortopedy. Konsultacja merytoryczna:

Niezależnie, czy jeździsz na nartach lub uprawiasz inną dyscyplinę sportową, prowadzisz bardzo aktywne życie, czy jedynie chodzisz na zakupy, możesz doznać urazu jednej z kończyn. Czasem kończy się to jedynie skręceniem stawów, zwichnięciem lub stłuczeniem, a innym razem dochodzi do złamania kości. W zależności od tego, w jakich okolicznościach doszło do urazu i jak bardzo jest on poważny, lekarz może zdecydować o zabezpieczeniu nogi na czas powrotu do domu lub jako ochronę przed poważniejszym urazem. Choć unieruchomienie gipsowe w przypadku urazów ortopedycznych to wciąż stosowane rozwiązanie, to coraz częściej wypierane jest przez inne, zwykle korzystniejsze rozwiązania. Warto wiedzieć, jakie mogą być skutki długotrwałego unieruchomienia kończyny w gipsie i kiedy możesz odmówić jego założenia na rzecz ortezy. Unieruchomienie gipsowe — wady i zalety Bez względu na ograniczenia, które użycie gipsu niesie w trakcie unieruchomienia, jak i po zdjęciu opatrunku, nie zawsze możesz uniknąć tej metody leczenia urazu. Są bowiem takie uszkodzenia, gdzie unieruchomienie jest konieczne i bezwzględnie musi być stosowane. Leczenie zachowawcze unieruchomieniem gipsowym dotyczy najczęściej złamań bez przemieszczeń w obrębie przedramienia, nadgarstka i stawu skokowego. Częściej dotyczy dzieci, niż dorosłych. Nieprawidłowe założenie opatrunku Może się jednak zdarzyć i nie jest to niestety rzadki przypadek, że lekarz założy opatrunek w sposób nieprawidłowy. Powoduje tym samym niepotrzebne ograniczenia funkcji palców albo ucisk i dyskomfort w miejscach wrażliwych. Zdarza się też, że unieruchomienie gipsowe jest stosowane na wyrost lub całkowicie niepotrzebnie. Wówczas zamiast samych korzyści zdrowotnych, możesz doświadczyć dużo więcej minusów, niż plusów takiej formy terapii. Przykładem może być zagipsowanie na 6 tygodni skręconego stawu skokowego. Na szczęście zdarza się to już rzadko, ale są lekarze, którzy fundują w ten sposób większość negatywnych skutków noszenia gipsu i wydłużają powrót do sprawności. Jeśli więc doznasz tego rodzaju urazu, zawsze możesz sprzeciwić się tej formie leczenia i skorzystać z konsultacji u innego lekarza, który zaproponuje równie skuteczne, ale pozbawione tak dużej ilości skutków ubocznych leczenie. Błędne postępowanie po urazie doznanym podczas jazdy na nartach Kolejny przypadek, gdy lekarz niepotrzebnie stosuje unieruchomienie gipsowe lub wszelkiego rodzaju szyny, łuski i ortezy z zaleceniem noszenia przez kilka tygodni, to uraz na nartach. Mowa o sytuacji, gdy wykluczył on złamanie, a więc najprawdopodobniej doszło do zerwania więzadeł lub uszkodzenia łąkotek. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby miało to być na czas powrotu do miejsca zamieszkania, aby nie zrobić sobie większej krzywdy. Jednak w takiej sytuacji lekarz powinien cię dokładnie poinstruować o konieczności dalszego postępowania ortopedyczno-rehabilitacyjnego. Niestety najczęściej tak nie jest. Gipsowanie, czy zakaz zdejmowania szyny przez kilka tygodni, gdy wykluczono złamanie, jest już z pogranicza absurdu. Ani zerwane więzadła, ani też uszkodzone łąkotki nie zrosną się, jeśli nie będziesz ruszać nogą, co w gipsie jest oczywiście niemożliwe. Skutkiem tego może być uszkodzenie skóry (otarcia, martwice, odleżyny powstające w miejscach nadmiernego ucisku), zakrzepica żył, niedowład nerwu, zaburzenia krążenia czy zespół Sudecka. Czy zdjęcie gipsu oznacza koniec leczenia? Niestety nie, ponieważ często jest to dopiero początek wielotygodniowej drogi do odzyskania funkcji kończyny. Zaprzestanie terapii na tym etapie to poważny błąd, który może doprowadzić do utrwalonych, nieodwracalnych zmian. Jeśli zdarzyło się, że nie otrzymałeś odpowiedniego instruktażu, jak postępować z częścią ciała po zdjęciu unieruchomienia oraz nie dostałeś skierowania na rehabilitację, może to źle wpłynąć na stan zdrowia uszkodzonej kończyny. Odpowiednio prowadzona rehabilitacja jest niezbędna dla odzyskiwania zakresu ruchu i funkcji, poprawy czucia, a także zmniejszania się bólu i dyskomfortu. Dzięki regularnej współpracy z fizjoterapeutą możesz wrócić do aktywności zarówno zawodowych i sportowych, jak i tych związanych z obowiązkami domowymi. Ważna jest systematyczność i wdrożenie zabiegów od razu po zdjęciu opatrunku oraz stosowanie się do zaleceń. Przesada w drugą stronę też nie jest dobra. Zbyt intensywne ćwiczenia mogą doprowadzić do przeciążenia tkanek i utrudniać ich regenerację, co tylko wydłuży proces leczenia. Unieruchomienie gipsowe — jaki ma wpływ na rehabilitację? Gdy udasz się na zdjęcie gipsu, powinieneś się przygotować na to, że twoja skóra będzie w złym stanie. Może być sucha, wrażliwa i łuszcząca. W takiej sytuacji najlepiej zadziała na nią ciepła woda z mydłem, a po osuszeniu krem nawilżający. Aby zmniejszyć wrażliwość skóry, możesz pocierać ją ręcznikiem lub wykonywać delikatny automasaż. Po kilku dniach wrażliwość powinna wrócić do normy. Więcej czasu trzeba poświęcić na odbudowanie masy i siły mięśniowej. Początkowo zanik mięśni jest bardzo widoczny. Możesz być zdziwiony stanem swoich mięśni, które przez dłuższy czas tkwiły pod gipsem. Nie tylko będą słabsze, ale też może dojść do ograniczenia zakresu ruchu w stawie, który został objęty opatrunkiem gipsowym. Wszystko przez kilkutygodniowy brak ruchu, co zwykle prowadzi do obkurczenia torebki stawowej i utraty mobilności twoich mięśni. Zarówno ograniczenie ruchomości, jak i osłabienie mięśni, wpływa na utratę funkcji lokomocyjnych oraz chwytnych. To zaś mocno utrudnia codzienne czynności. Nie znaczy to, że masz się obchodzić ze swoją kończyną zbyt delikatnie. Wręcz przeciwnie. Powinieneś angażować urażone części ciała do codziennych czynności i chodzić naturalnie, bez utykania. Nawet gdyby miało się to odbywać kosztem wolniejszego tempa. Zespół Sudecka Jednym z gorszych powikłań, do jakiego może doprowadzić zbyt długo noszone unieruchomienie gipsowe, jest tak zwany zespół Sudecka. To stopniowa atrofia mięśni, ubytek kości i zesztywnienie stawów. Niezdiagnozowany na czas, może doprowadzić do upośledzenia chorej części ciała i kalectwa. Objawy zespołu Sudecka występują najczęściej ok. 3-4 tygodni od złamania. Na początku przyjmują postać silnego, piekącego bólu, obrzęku tkanek miękkich, przebarwienia skórnego w odcieniu ciemnoczerwonym lub fioletowym oraz suchej i cienkiej skóry. W dalszym etapie może pojawić się ograniczenie ruchomości w stawie, stopniowy zanik mięśni i odwapnienie kości. Warto wiedzieć, że objawy zespołu Sudecka są nieproporcjonalne do urazu. Najczęściej zespół Sudecka jest powikłaniem osteoporotycznego złamania części dalszej kości promieniowej, leczonego unieruchomieniem gipsowym w wymuszonej pozycji. Jak wygląda rehabilitacja po zdjęciu opatrunku gipsowego? Samo usprawnianie rozpoczyna się już wcześniej, w momencie, gdy jeszcze masz założony gips. W tym czasie możesz, a nawet powinieneś napinać mięśnie i utrzymywać ruchomość w stawach nieobjętych opatrunkiem, aby zminimalizować negatywne skutki. Po zdjęciu gipsu fizjoterapeuta może wykonać delikatny masaż w celu dokrwienia i odwrażliwienia skóry. Następnie pracuje on nad odzyskaniem zakresu ruchu. Wykorzystuje w tym celu różne techniki terapii manualnej oraz mobilizacje i masaż funkcyjny. Jednocześnie wzmacnia osłabione mięśnie, uczy prawidłowego chodu i odpowiedniego obciążania kończyny. Stosuje też ćwiczenia stabilizacji i dąży do utrwalenia prawidłowych wzorców ruchowych. Alternatywne sposoby unieruchomienia uszkodzonej kończyny Przez częste powikłania po stosowaniu gipsu, coraz większą popularność zyskują ortezy. To dużo lżejsze, zbudowane z przepuszczających powietrze materiałów opatrunki, które dzięki prostym systemom zapięć, można łatwo zdejmować i zakładać. Ułatwiają dbanie o higienę miejsca po urazie, ewentualną wczesną rehabilitację i zapobiegają otarciom skóry w czasie noszenia. Niektóre z ortez, zwłaszcza te stosowane na dłuższy czas, są wyposażone w specjalne rękawy powietrzne, które fizjoterapeuta możne pompować tak, aby w idealny sposób orteza obejmowała wymagane miejsce, zapewniając tym samym komfort i odpowiednią stabilizację. Ortezy są dobrym, alternatywnym rozwiązaniem dla opatrunków gipsowych. Ich zastosowanie zyskuje coraz większe zaufanie w gronie pacjentów i specjalistów, dlatego w przypadku urazu, warto rozważyć możliwość stosowania lżejszego, bardziej praktycznego zaopatrzenia ortopedycznego. Nie są one jednak pozbawione wad. Jeśli lekarz zaproponuje ci tego rodzaju rozwiązanie, powinieneś wiedzieć, że wymagać ono będzie od ciebie dużo większej dyscypliny. W przypadku poważnego urazu, na przykład złamania, ortezę możesz zdejmować tylko w wyjątkowych przypadkach i z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Test Schobera wykonywany jest w celu oceny zakresu ruchomości kręgosłupa lędźwiowego. Dodatni może potwierdzać istnienie chorób kręgosłupa, między innymi ZZSK. Test powinien być wykonany przez doświadczonego terapeutę. U osób o szczupłej budowie ciała wykonuje się tzw. zmodyfikowany test Schobera. Fotolia.

^{Dwumiesięczne dziecko powinno być poddane badaniu, które stwierdzi czy rozwój stawów biodrowych odbywa się prawidłowo. To ostatni dzwonek na to, by ocenić ewentualne zwyrodnienie stawu i zareagować. Bioderka u niemowlęcia powinien zbadać lekarz ortopeda, który sprawdzi, czy dziecko nie ma zwyrodnienia stawu biodrowego - dysplazji stawu biodrowego. Staw biodrowy złożony jest z kości udowej i tak zwanej panewki (czyli wgłębienia w miednicy), otoczonych torebką stawową, więzadłami i ścięgnami. Jeśli głowa kości udowej znajduje się centralnie w odpowiednio głębokiej panewce, wszystko jest w porządku. Problem z bioderkami u niemowlaka pojawia się, kiedy głowa kości udowej nie leży centralnie w panewce lub panewka jest niewykształcona (płaska, stroma, szeroka). Dochodzi do zwyrodnienia stawu biodrowego, który nie może się wtedy prawidłowo rozwijać, jest niestabilny i zagrożony podwichnięciem lub zwichnięciem. Wada może dotyczyć jednego lub obu stawów. >> Przeczytaj również: Jak dbać o stawy biodrowe niemowlaka? Przyczyny dysplazji stawów biodrowych Wrodzona dysplazja stawu biodrowego jest najczęściej występującą wadą wrodzoną u ludzi. Szacuje się, że w Polsce występuje u 4–10 proc. dzieci, 4–6 razy częściej pojawia się u dziewczynek. Przyczyna dysplazji nie jest do końca wyjaśniona, obecnie uważa się, że powstaje ona w wyniku zaburzenia rozwoju zawiązka miednicy i biodra. Dużą rolę przypisuje się czynnikom genetycznym – jeśli więc któreś z was miało dysplazję lub wady kości i stawów, dziecko powinno być dokładniej zbadane przez ortopedę. Winne są też hormony – estrogeny i relaksyna – które po porodzie krążą przez pewien czas w organizmie dziecka. U kobiety rozluźniają one stawy w obrębie miednicy, co pozwala na poród siłami natury, u dziecka zaś wpływają na rozluźnienie torebki stawowej, więzadeł i ścięgien które mogą przez to stać się niestabilne. Dysplazja częściej występuje również u noworodków, które ważyły ponad 4000 g, ułożyły się nieprawidłowo (ułożenie poprzeczne, miednicowe) i miały ograniczone możliwości ruchu nóżek, związane z mniejszą ilością miejsca w łonie mamy. Czynnikiem ryzyka jest też małowodzie i ciąża, która trwa powyżej 40 tygodni. >> Zobacz także: Przewijanie niemowlaka - jak zmieniać pieluchy, żeby uniknąć zwyrodnienia stawów? Nierówne fałdy pośladkowe, czyli rowki, tworzące się między udami a pośladkami, nie muszą świadczyć o wadzie, ale jeśli tak jest u twego dziecka, na wszelki wypadek poradź się ortopedy. Leczenie dysplazji stawów biodrowych Stwierdzona przez lekarza rozwojowa dysplazja stawów biodrowych wymaga odpowiedniego leczenia. Specjaliści zalecają zakładanie dzieciom z dysplazją specjalnego aparatu – ortezy, który pomaga doprowadzić staw do prawidłowego stanu. Najczęściej stosowane są: poduszka Frejki, szelki na bioderka dla niemowląt tzw. uprząż Pavlika i szyna Koszli. Mają one za zadanie utrzymać nogi dziecka w odwiedzeniu na boki i zgięciu w stawach biodrowych i kolanowych. Dzięki temu główka kości udowej znajduje się centralnie w panewce, a staw prawidłowo się kształtuje. Wniosek o aparat wystawia lekarz. Jest on refundowany częściowo, tzn. najpierw trzeba za niego zapłacić, a potem zwrócić się do NFZ o zwrot części kosztów. Aparat wolno zdejmować tylko podczas pielęgnacji dziecka (kąpiel niemowlaka, przewijanie). Ogranicza on swobodę ruchów, trzeba jednak przestrzegać zaleconej przez lekarza terapii, bo tylko to gwarantuje prawidłowe ukształtowanie stawu. Leczenie dysplazji za pomocą ortez wymaga też regularnych kontroli u ortopedy. Polecamy wideo: nasz ekspert wyjaśnia co robić kiedy u twojego dziecka stwierdzono dysplazję stawu biodrowego. miesięcznik "M jak mama" Katarzyna Hubicz, Konsultacja:: KARINA SŁONKA,  fzjoterapeuta i ekspert marki Memo, adiunkt na Wydziale Wychowania Fizycznego i Fizjoterapii Politechniki Opolskiej} Dzisiaj opowiemy Ci wszystko o ich różnych zastosowaniach i o tym, jak o nie dbać. Gips i szyna chronią części ciała, które doznały pewnego rodzaju obrażeń. Pomaga to przyspieszyć proces gojenia, ponieważ ogranicza możliwość poruszania tą częścią ciała. Może to także pomóc zmniejszyć ból. Gips i szyny są zazwyczaj napisał/a: julsiaaa 2016-02-27 18:45 Lekarz powiedział, że po zabiegu jak będzie bez komplikacji to będę mieć założony gips udowy, a jak pójdzie gorzej, to czeka mnie gips biodrowy. Miał ktoś z Was któryś z nich? Czym się różnią? Jak duży jest jeden, a jak drugi? Co się da w nich robić? Mój GG: 58161221 cytuj odpowiedz BXVSb3. 495 442 395 272 223 115 379 189 335

jak wygląda gips biodrowy